چرنوبیل دوم با فروپاشی چین
مقامات دولت کمونیستی چین در اوهام زندگی می کنند. آنها گمان می کنند مردم جهان در خواب بوده و از اعمال پنهانی و فریبکارانه ی آنان بی خبر خواهند ماند.
آخرین دستاورد نفرت انگیز چینی ها شیوع ویروس خطرناک موسوم به ” کرونا” بوده که تا امروز بیش از ۳۰۰ هزار نفر را به کام مرگ سپرده است و حدود ۵ میلیون انسان بیگناه را مبتلا کرده است. ادعاهای بی اساس چینی ها در حالی منتشر می شود که حکومت کمونیستی چین تمام ابزارهای قدرت در دنیا را بکار گرفته که دانشمندان نتوانند ثابت کنند ، ریشه ی ساخت این ویروس کشنده از آزمایشگاهی در شهر ووهان بیرون آمده ، با این حال توهمات حاکمان چین دقیقا مانند دشمنان پیشین خود در کرملین است که وقتی در سال ۱۹۸۶ فاجعه ” چرنوبیل” را رقم زدند و میلیونها انسان به مواد رادیو اکتیو آلوده شدند ، دست به ساختن داستانهای مضحک زدند تا کارمندان شاغل در نیر.گاه اتمی را مسبب این فاجعه ی انسانی معرفی کنند!
سیاست دورویی و مزورانه حکومت چین ، پدیده تازه ای نیست. در سال ۱۳۵۲ شخص ” چوئن لای” نخست وزیر چین به سناتور مسعودی گفته بود که آرزوی دیدن ایران را دارد ، در همان زمان در داخل خاک چین ، مقامات این کشور یک تعداد شیفته ی ” مائو” را آموزش و حمایت می کردند تا برنامه سرنگونی حکومت شاه را کلید بزنند.
امروز که در قرن بیست و یکم بسر می بریم و حاکمان چین باعث و بانی مرگ و فلاکت اقتصادی میلیونها انسان در جهان شدند ، همان سیاست یک بام و دو هوای دهه ۷۰ میلادی را ادامه می دهند.
هر روز که می گذرد و بر تعداد قربانیان کرونا افزوده می شود ، مردم ۲۰۰ کشور دنیا بر این واقعیت واقف می شوند که اگر ادعای چین صحیح بود و این ویروس از یک مثلا ” خفاش” به انسان سرایت کرده بود – احمقانه دلیلی که می توانستند بیان کنند – چگونه پایتخت چین شهر پکن از ” کرونا” مبرا شد؟! چرا چند دانشمند چینی که همان ابتدا در صدد افشای ریشه های پدید آورنده ویروس بودند به تیر غیب گرفتار شدند؟!
اخیرا خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داده بود که مقامات آمریكا معتقدند چین میزان شیوع ویروس کرونا را برای انباشت نیازمندی‌ها، تجهیزات پزشکی و محافظتی پنهان کرده بود. این نمی تواند یک ادعای صرف باشد زیرا اصولا ” پنهان کاری ” اصل اساسی رژیم های دیکتاتوری در دنیاست. در اواخر ماه مه میلادی ” رابرت اوبراین” مشاور امنیت ملی ایالات متحده ، در گفت‌وگو با شبکه ان بی سی نیوز، گفت که پکن از زمان شروع شیوع ویروس کرونا در ووهان در نوامبر گذشته، از گسترش آن با خبر بوده اما به سازمان بهداشت جهانی دروغ گفته و مانع از دسترسی کارشناسان بین‌المللی به اطلاعات در این باره شده است. وی در این گفتگو اضافه کرد: ” آنها اجازه دادند ویروسی در جهان پخش شود که هزاران دلار از ثروت آمریکا را نابود کرده، پولی که ما باید برای سر پا نگه داشتن اقتصاد خود هزینه کنیم، برای آن که آمریکایی‌ها بتوانند این ویروس را پشت سر بگذارند.” اوبراین پنهان کاری چین در رابطه با این ویروس را مشابه فاجعه چرنوبیل توصیف کرده که در تاریخ ثبت خواهد شد.
اکنون دنیا باید با چین چه کند؟ مهمترین و اساسی ترین اقدام ۲۰۰ کشور قربانی کرونا این است که در مرحله ی اول مرزهای خود را بر روی محصولات و کالاهای بنجل چینی ببندند. گفته می شود که دولت آمریکا سالانه ۵۰۰ میلیارد دلار کالا از چین خریداری می کند. این نیز باید متوقف شود. رییس جمهوری بعدی آمریکا چه ترامپ باشد و یا ” جو بایدن ” که به همه چیز شبیه است جز یک رییس جمهوری ، باید چین را مورد شدیدترین تحریم اقتصادی قرار دهند. اروپا نیز نباید فراموش کند که عملکرد ابلهانه ی چین چه ضربه ی مهلکی بر پیگره ی اقتصادش وارد کرده است. در این میان امیدی به دولتهای آفریقایی و آسیایی نیست که محتاج لبخند و نگاه چینی ها بوده ، بنجل های چین را خریداری کرده و با فرهنگ ” ارباب – رعیتی ” عجین هستند.
بد نیست در انتهای این مبحث به یک گمانه ی تاریخی نیز اشاره کنیم : در سال ۱۹۸۶ دولت اتحاد جماهیر شوروی در اوکراین فاجعه ی چرنوبیل را رقم زد و در سال ۱۹۹۱ بکلی فرو ریخت. فراموش نکنیم که تا زمان فروپاشی ، شوروی دومین ابر قدرت دنیا بود و بسیاری از تحلیلگران سیاسی ، احتمال سقوط این سیستم را حتی یک درصد هم نمی دانستند. اما این تابو شکست. امروز حکومت چین قابل قیاس با قدرت آن روز شوروی نیست. چین هر چند توانست ” جنگ سوم جهانی ” را بسیار آرام و موذیانه شروع کند اما نباید در انتظار روزهای خوش تر بماند. بی تردید ، آنگاه که دنیا خود را بازیابد و شواهد بیشتری مبنی بر دخیل بودن حکومت چین در فاجعه کرونا فاش شود ، توفان فروپاشی مزورترین حکومت جهان شروع خواهد شد.
