الجزایر انتخابات نمی خواهد!
اواخر دهه ی ۷۰ میلادی هنوز سه کشور سمبل انقلابیگری بودند: سوریه- لیبی- الجزایر
امروز اما چندین دهه گذشته و هیچیک از عناصر به اصطلاح انقلابی آن زمان اعتباری برای حاکمان قبلی و فعلی این سه کشور قائل نیستند.
الجزایر در دهه ی ۸۰ میلادی تجریه ی نبردی خونین را پشت سر گذاشت. اوباش مسلح به روستاها حمله می کردند و حتی نوزدان بیگناه را می کشتند! فقط برای اینکه چند صباحی به قدرت دست یابند!
اکنون نسل جدید الجزایر به اصلاحات توجه ای ندارد. انتخابات نیز نمی خواهند. مردم الجزایر به دنبال چه هستند؟ ببینیم رسانه های خارجی چه می گویند:
رادیو فرانسه چند روز قبل در مورد اعتراضات اخیر مردم در الجزایر گفت: ” رئیس جمهوری تازۀ الجزایر، عبدالمجید تبون، که روز گذشته با کسب بیش از ۵٨ درصد آراء در دور اول انتخابات به پیروزی دست یافت، در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که خود را ادامه دهندۀ راه نظام حاکم بر کشور نمی‌داند و خواستار انجام اصلاحات پایه‌ای و از جمله تدوین یک قانون اساسی تازه است. جنبش اعتراضی «الحِراک» در الجزایر روز گذشته ساعاتی پس از اعلام پیروزی عبدالمجید تبون تظاهرات گسترده‌ای در پایتخت برگزار کرد تا بی‌اعتنائی خود به این گزینش و ادامۀ اعتراضات را اعلام نماید.
جنبش اعتراضی الجزایر، «الحِراک، روز گذشته در چهل و سومین جمعۀ پیاپی تظاهرات در این کشور با برگزاری یک گردهمائی گسترده در پایتخت، بر ادامۀ تظاهرات تاکید کرد. شرکت کنندگان با فریادِ «انتخابات به ما ارتباطی ندارد و رئیس جمهوری شما، بر ما حکومت نخواهد کرد»، مخالفت خود را با تداوم نظام کنونی در این کشور اعلام کردند.
بگفتۀ آنان، عبدالمجید تبون، عضو کمیتۀ مرکزی «جبهۀ آزادیبخش ملی» که از هنگام استقلال الجزایر تا کنون، یعنی در نزدیک به شصت سال گذشته، بر این کشور حاکم بوده است، نمونۀ بارز تداوم همان ساختار و شبکه‌ای است که مردم خواستار برچیدن آن هستند. آنان یادآوری می‌کنند که او در ١٨ سال نخست کار خود از کارگزاران ارشد نظام در استان‌های گوناگون کشور بوده و در ٢٧ سال آخر نیز در همین رژیم، وزیر و نخست وزیر بوده است.
عبدالمجید تبون در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خود در الجزیره گفت دست خود را «بسوی تظاهرکنندگان دراز می‌کند» و از آنان می‌خواهد «گفتگوی مستقیم» با وی را بپذیرند. او وعده داد قانون اساسی جدیدی برای این کشور تدارک بیند و قوانین انتخابات را نیز اصلاح کند. او همچنین تعهد سپرد که ایجاد اشتغال برای جوانان و جذب سیاسی و اقتصادی آنان را سرلوحۀ برنامۀ خود سازد. وی، با این حال، هیچ طرح ملموس و دقیقی ارائه نکرد.
رئیس جمهوری جدید الجزایر در پاسخ به مخالفانی که شرکت کمتر از ٤٠ درصد دارندگان حق رای در انتخابات ریاست جمهوری را نشان روز گرداندن مردم از نظام حاکم می‌دانند گفت «میزان مشارکت معیار مشروعیت نیست».
یکی از تظاهرکنندگImagesان جوان در پایتخت این کشور با اشاره به سخنان رئیس جمهوری برگزیده، می‌گوید «همه می‌دانند که در این کشور از هنگام استقلال همواره نظامیان روسای جمهوری را برگزیده و جلو انداخته‌اند. گزینش این یکی نیز از آن قاعده جدا نیست. ما خواستار برچیدن این نظام هستیم».
جوان دیگری در کنار او تاکید می‌کند که «جنبش حاضر خواستار ساختن یک کشور پُر شان و منزلت است، زیرا در ۵٧ سال گذشته تقریباً هیچ چیز ساخته نشده است». دیگری می‌گوید «مردم این انتخابات را پیشاپیش بی اعتبار دانسته و بی اعتنائی خود را به آن اعلام کرده بودند». او یادآوری می‌کند که «در روز برگزاری انتخابات، صدها تن در شهرهای مختلف دستگیر و زخمی شده‌اند» و با تاکید می گوید «این رژیم رژیم دیگر قابل اعتماد نیست».
از نظر مخالفان، رئیس جمهوری جدید، قدرت انجام هیچ اصلاح اساسی را نخواهد داشت و تنها راه بدست آوردنِ چنین تغییراتی پیگیری تظاهرات مسالمت‌آمیز ده ماه اخیر و در اِنزوا قرار دادن قدرت حاکمه است.”
الجزایر دو راه بیشتر نخواهد داشت: یا به خواسته مردم احترام گذارد و رفراندوم برگزار کند و ناظران بیطرف این رفراندوم را زیر نظر بگیرند یا وارد فاز گسترده ای از توفانهای اعتراض امیز شود که در نهایت کشور را تا آستانه ی جنگ داخلی پیش خواهد برد. راه سومی وجود ندارد.
عکس: رادیو فرانسه
