در آزادی برگ‎ها سبز می‎شوند

در آزادی برگ‎ها سبز می‎شوند
امیر کاویان
«هدریک اسمیت» نویسنده و روزنامه‏نگار اسکاتلندی در زمستان سال ۱۳۵۴ در مقاله‏ای تحقیقی که بعدا کتاب (روسی‏ها) را نوشت تحت عنوان: طبقه ممتاز در شوروی، می‏نویسد:”روزهای آخر هر هفته در خیابان گرانووسکی مسکو دو خیابان آن طرف‏تر از کرملین حوادث جالبی روی می‏دهد. اتومبیل‏های تشریفاتی ولگا در دو ردیف توقف کرده‏اند، موتورهای‏شان روشن است. رانندگان آن با کنجکاوی از آینه به پشت سر خود نگاه می‏کنند. آنان رعایت تابلوی توقف ممنوع را نمی‏کنند و نگران پلیس نیستند و تنها به درب ورودی خانه شماره ۲ خیابان گرانووسکی نگاه می‏کنند. کنار درب ورودی تابلوی اداره گذرنامه به چشم می‏خورد؛ لیکن کسی جز مقامات حزبی و کارکنان کمیته مرکزی حزب کمونیست و خویشاوندان‏شان نمی‏توانند از این جا گذرنامه بگیرند. گه‏گاه از اداره گذرنامه، مردان و زنانی با بسته‏های خرید خارج می‏شوند و ولگایی که انتظارشان را می‏کشد، آنان را به خانه‏های‏شان می‏رسانند. آنان از نخبگان شوروی هستند. یک روزنامه‏نگار شوروی با بی‏اعتنایی می‏گوید: “نجیب‏زادگان کمونیست.” اشرافیت شوروی از مشکلات عادی مردم از کمبود همیشگی، صف‏های بی‏پایان، بی‏احترامی فروشنده بی‏خبرند. بلند پایگان سیاسی می‏توانند از فروشگاه‏های ویژه اجناس کمیابی چون خاویار، ماهی دودی، ودکاهای صادراتی بخرند. اجناسی که پرولتاریا هرگز آن را نمی‏بیند: کنیاک فرانسوی، ویسکی اسکاتلندی، سیگار آمریکایی، شکولات سوییسی، کراوات‏های ایتالیایی، کفش‏های خزدار اتریشی، پارچه‏های پشمی انگلیسی، ادوکلن‏های فرانسوی، رادیوهای موج کوتاه آلمانی، ضبط صوت و دستگاه‏های استریو فونیک ژاپنی و… .”
آن سال‏ها پرولتاریای زحمتکش روسی خواب بود و حزب حاکم بی‏مهابا می‏تاخت.
( برای خواندن کامل این مطلب به شماره ۴۵ کورش مراجعه فرمایید)