لبنان به کجا می رود؟

لبنان به کجا می رود؟
مردم خشمگین لبنان از شدت فساد و غارتگری در حکومت به پا خاستند. در این میان دیگر حرفهای ” سعد حریری” و ” میشل عون” نیز نمی تواند آرام کننده ی مردم باشد. مردم به ستوه آمده و بجز تغییر رزیم به هیچ چیزی رضایت نمی دهند. در این رابطه صدای امریکا گزارش داد :
“میشل عون، رئیس جمهوری لبنان، روز پنجشنبه ۲ آبان، از معترضان لبنانی دعوت کرد که با او وارد مذاکره شوند.

آقای عون در سخنانی تلویزیونی گفت که او آماده گفتگو با معترضان است تا بهترین راه برای جلوگیری از سقوط کشور پیدا شود.

به گزارش رویترز، سخنان رئیس جمهوری لبنان همچنین حاکی از آن بود که وی تغییر در اعضای دولت را ممکن می داند.

رئیس جمهوری لبنان در سخنان خود وعده داد که با فساد دولتی مبارزه کند. به گفته او فساد «تا استخوان ما رخنه کرده است» و به معترضان وعده داد که «فریادهای آنها هدر نخواهد رفت.»
به نظر می رسد که بحران لبنان با مذاکره با شخص رییس جمهوری حل نخواهد شد. بحران لبنان بسیار پیچیده شده و باندهای مافیایی هر یک برای خود حاکمیت ” ملوک الطوایفی” درست کرده اند. مشکل دیگر این کشور وجود نیروی میلیشیا موازی با ارتش لبنان است. وجود این نیروی میلیشیا که از امکانات خارجی استفاده می کند بر دامنه بحران در این کشور افزوده است.
لبنان که در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی کارزارهای دشواری را از سر گذرانده ، اندکی پس از بوجود آمدن نیروی میلیشیا و حاکمیت این گروه بر نواحی جنوبی ، بار دیگر با آشوب های داخلی مواجه شد.
“مارتین پیشنس” گزارشگر بی بی سی از بیروت چنین گزارش می دهد: ” مدارس، دانشگاه‌ها و ادارات تعطیل شده و صدها هزار تظاهرکننده در میدان شهدا در مرکز بیروت و نیز سایر شهرهای لبنان تجمع کردند. معترضان می‌گویند عده‌ای که لبنان را به ورطه اقتصادی کشانده‌اند از این وضعیت سود سرشاری برده‌اند.

شروع تظاهرات اعتراض به وضع مالیات برای تماس تلفنی از طریق شبکه رایگان اینترنتی واتساپ بود. دولت بلافاصله از اجرای این طرح منصرف شد.

ولی دولت نتوانست با این انصراف، خشم مردمی را که از رکود اقتصادی، فساد فراگیر و فقدان خدمات اساسی دولتی به ستوه آمده بودند، فرو بنشاند.

اقتصاد لبنان در حال حاضر تحت فشار یکی از سنگین‌ترین بدهی‌های دنیا قرار دارد و کاری هم برای کاهش این فشار نمی‌تواند بکند.

آنچه قابل ملاحظه است این است که تظاهرات کنونی شکاف‌های فرقه‌ای را که دهه‌هاست لبنان گرفتار آن است، از میان برداشته.

کریستین ماناچی، یک تظاهرکننده ۲۹ ساله می‌گوید: “برای اولین بار یک وحدت واقعی در کشور دیده می‌شود، نه مانند وحدت‌های قلابی که قبلا می‌دیدیم.”