اوباما چگونه باج می داد؟!
امیر کاویان
“جرج شولتز” وزیر خارجه پیشین آمریکا نقل قولی دارد که تامل بر آن نشان می دهد که این سیاستمدار چگونه با درایت می اندیشیده و نبض سیاست جهانی را در دست داشته است. او می گوید: “برای رویارویی با تهدیدات جدی باید راهی وجود داشته باشد که جایش در میان انجام ندادن هیچ کاری یا اقدام به یک جنگ متعارف کامل قرار دارد. دیپلماسی زمانی می تواند به گونه ای بسیار موثر عمل کند که قدرت نظامی یا تهدید به استفاده از آن، بخشی مطمئن در معادله ی برخورد با مشکلات باشد.” توجه کنید که این سیاستمدار کار ورزیده با چه ظرافتی سخن می گوید. او تمام دکترین موثری را که لازم بود روسای جمهوری آمریکا، به ویژه در قبال خاورمیانه به کار می بستند در یک جمله ی پر معنا بیان می دارد.
متاسفانه هر چه در قرن بیستم افراد استخوان دار در عرصه ی سیاست وجود داشتند، در همان ابتدای قرن جدید حتی ایالات متحده آمریکا با فردی رو به رو می شود که تنها هنر ریاست جمهوری اش باج دادن به اجامر بوده است.
“باراک اوباما” در ۸ سال ریاست جمهوری خود بالاترین لطمه را به مردم خاورمیانه وارد ساخت. او همچون کودکانی لجباز و بی اراده در قبال دولت هایی چون سوریه عمل کرد. در حالی که بمباران شیمیایی را خط قرمز حمله به رژیم پوسیده “بشار اسد” اعلام کرده بود، با شگرد روسیه و نمایشی سراسر کذب و با وجود آن که اسد فرمان بمباران شیمیایی به مردم بی پناه سوریه را صادر کرد، قول خود را به سطل زباله انداخت و ترجیح داد به سیاست ابلهانه ی “باج دادن” ادامه دهد.
گسترش “داعش” در منطقه، محصول باج هایی بود که اوباما به حامیان تروریسم داده بود. نشریه آمریکایی “پولتیکو”، اخیر نوشت که دولت اوباما طرح “کاساندرا” را در مورد حزب الله لینان کنار گذاشت تا بتواند با حامی حزب الله به توافق دست یابد. اوباما در این رابطه چون دلالی عمل می کند که تا آستانه ی جوش دادن یک معامله پیش می رود و در لحظه امضای قرارداد و داد و ستدی که تمام مقدمات آن فراهم شده، ناگهان در محل قرار حاضر نمی شود و برای استراحت به پارک می رود!……. ( لطفا برای مطالعه کامل این مقاله به شماره ۲۶ مجله کورش مراجعه فرمایید)
