امیر کاویان
روزگاری که فوتبال ایران در دهه ۵۰ با افت ناگهانی روبرو شد فدراسیون فوتبال فرانک اوفارل ایرلندی را به ایران آورد و او تکانی خیره کننده به فوتبال ایران داد. فحش ها و دشنام ها شنید از جمله: اوفارل تیمتو بردار و برو….! اما اوفارل که امروز ۹۴ سال دارد در سال ۸۴ دوباره به ایران آمد و گفت: ” هدايت تيم ملي ايران بهترين خاطره ورزشي من بود، اين باعث خوشحال من است كه بعد از ۳۰ سال به همراه همكارم به ايران آمدم، خاطرات خوبي همراه تيم ملي در ايران داشتم و دوست دارم با ديدن شاگردان قديمي خود اين خاطرات را بار ديگر زنده كنم. وي ادامه داد: در سال ۱۹۷۴ تيم ملي ايران با شكست اسراييل قهرمان آسيا شد، آن روز را خوب به ياد دارم اگر شكست مي‌خورديم مردم ايران هرگز مرا نمي بخشيدند چرا كه آنان تحمل باخت را نداشتند، ما در اين ديدار محكوم به پيروزي بوديم و خوشبختانه با ارايه يك بازي رضايت بخش حريف را شكست داديم، شريك شدن در شادي مردم ايران برايم بسيار لذت بخش بود و هنوز اين خاطره را به ياد دارم. اوفارل جمله‌اي را با زبان فارسي بيان كرد و گفت: دو سال مربيگري تيم ملي ايران را هيچ گاه از ياد نخواهم برد. وي اظهار داشت: حتي هدايت تيم‌هاي منچستر يونايتد و لستر سيتي به اندازه‌ي همراهي تيم ملي فوتبال ايران برايم رضايت بخش نبوده است…..”
در همان روزگار باشگاه نیرو اهواز تابوشکنی کرد و یک بریتانیایی دیگر به نام” جرج اسکینر” را برای رهبری فوتبال خود وارد ایران کرد. مهم نیست اسکینر موفق عمل کر یا نه ، مهم این است که یک خارجی با دانش کلاسیک خود به سرزمینی فوتبال خیز آمد تا بستر آشنایی با فوتبال مدرن روز را به شاگردانش بیاموزد. خلاصه اینکه روزگاری ” کامبیز آتابای” رییس فدراسیون فوتبال یود و ” بیژن معتمدی” رییس هیات فوتبال تهران که هر دو از پرنسیپ خاصی برخوردار بودند که یکباره فوتبال ایران افتاد به دست تحفه های فوتبال ندیده ای که حتی در بچگی با ” توپ پلاستکی” هم بیگانه بودند!
امروز برایم مهم نیست این فوتبال بالا می رود یا سقوط می کند…… حرف بسیار است…..!
( عکس مناسبی از اسکینر پیدا نکردم. عادت داشت در گرمای تابستان روی نیمکت کنار زمین که می نشست یک پارچه روی سرش بگذارد که از گزند آفتاب سوزان اهواز در امان باشد)
عکس:
Footballi.net
