با توحش سازش نکنید!
طرح مذاکره با گروه تروریستی طالبان از جانب چه کسی مطرح شد؟! انها که در برابر تعدادی وحشی پای میز مذاکره نشستند ، بکلی از ماهیت این گروه بی خبر بوده و یا در پشت پرده و با گرفتن منافع مادی برای شروع مذاکرات بستر سازی نمودند.
طالبان چه زمانی اسلحه ها را زمین می گذارد و دست از بمب گذاری و کشتن مردم می کشد؟ زمانی که خودش در راس قدرت باشد. طالبان به زنان اجازه فعالیتهای اجتماعی خواهد داد؟ هرگز! این به یک شوخی تلخ شبیه است. طالبان رسانه ها را آزاد می گذارد تا هر چه بخواهند بگویند؟ غیر ممکن است! دولت ترامپ با شروع مذاکرات با نمایندگان تروریستها مرتکب خطایی بزرگ شد زیرا پنج هزار تن از جنایتکارترین زندانیان طالبان از زندانهای افغانستان آزاد شدند.
دولت افغانستان نیز در توحم صلحی پایدار با طالبان روزگار می گذراند. وب سایت خبری دويچه وله دری می نویسد:
” در مذاکرات یک و نیم ساله طالبان با ایالات متحده امریکا مشخص شد که این گروه زیاد انعطاف‌پذیری ندارد. طالبان در مذاکرات با ایالات متحده امریکا به خواست‌های اصلی خود، یعنی خروج تدریجی نیروهای بین‌المللی و آزادی ۵۰۰۰ زندانی، نائل شدند. تنها امتیاز بزرگی که افغانستان از این توافقنامه به دست آورد، حاضر شدن طالبان به شروع مذاکرات بین‌الافغانی است.
علی‌یاور عادلی ترکیب هیئت دولت افغانستان را که از اقشار و گروه‌های متفاوت نمایندگی می‌کنند، در اصل یک مساله خوب و تبارزدهنده جمهوریت می‌داند، اما می‌گوید مشکل این است که «در درون چتر کلانی به نام جهوریت اجماع سیاسی لازم وجود ندارد.”
دولت غنی و عبدالله عبدالله با چه متر و معیاری می خواهند با طالبان صلح کنند؟! هنوز هیچ معیاری که دو طرف بر سر آن توافق داشته باشند وجود ندارد. سازش با ” توحش” زیر هر عنوانی که در دنیای امروز صورت پذیرد ، عملی به غایت ابلهانه و اشتباه خواهد بود. متاسفانه دولت آمریکا هم نشان داد که در مورد ماهیت طالبان نه تنها دارای اطلاعات موثقی نیست ، بلکه نتوانسته حتی یک استراتژیست امور افغانستان را برای طرح مذاکرات به خدمت بگیرد.
