وقتي که عشق مي‎آد

هما میر افشار

وقتي که عشق مي‎آد،

سفره‏ی رنگيني داره که نگو،

عالم شيريني داره که نپرس.

وقتي که کوچ مي‎کنه،

روزهاي غمگيني داره که نگو،

يک غم سنگيني داره که نپرس.

چه اومدنُ چه رفتني داره عشق،

انگار با دل‎ها دشمني داره عشق.

وقتي عشق مي‎خواد بياد،

اميد جلو‎جلو مي‎آد، آرزوهاي نو مي‎آد‏.

مهر مي‏آد، ماه مي‏آد، روزهاي دلخواه مي‎آد.

اما با رفتن عشق،

از چشم عاشق، خواب مي‎ره؛

از دل عاشق، تاب مي‎ره.

رنج مي‌آد، عذاب مي‎آد، غم‎هاي بي‎حساب مي‏آد.

چه اومدنُ چه رفتني داره عشق،

انگار با دل‏ها دشمني داره عشق.

روزهاي اول عشق که دل پر از محبته، صفاي بي‏نهايته.

همه کس، خوب؛ همه محبوب؛ همه جا قشنگه.

روزهاي آخر عشق که چشم‏ها بي‏فروغ مي‏شه،

حقيقت‎ها دروغ مي‎شه.

همه کس بد؛ همه چيز زشت؛ همه جا بي‎رنگه.

چه اومدنُ چه رفتني داره عشق،

انگار با دل‏ها دشمني داره عشق.