هما میرافشار
خاکنشینِ رهِ میخانهام
خانهِ خرابِ دلِ دیوانهام
زان که به مِیخانه، به جز یار نیست
کشمکشِ صفحه و زُنار نیست
هر چه در آن جاست، بُوَد در خروش
جامِ مِی و مِیزده و مِیفروش
حـسرت بُگـذشتـه و آینـده نیـست
جز به رهِ عشق، کسی بنده نیست
اِی که به دامِ تو اسیرم، اسیر
لـذتِ دیوانگی از من مگیـر
بنـدهی عشقـم کن و نامم بـده
خاکِ رَهَم ساز و مقامم بده