لباس یار

مهدی جدیدی

سفرهایی که با چشم ترت کردم

مرا تا سقف خیس آسمان راند

در آن جا قطره‏ای گشتم که روزی

میان سیل اشکت بی‏نشان ماند

در آن سیل هجوم‏آمیز احساس

ستاره‏های شب را تار دیدم

در آن سبزینه‏ی نمناک و مرطوب

تو را من در لباس یار دیدم

مرا چرخاند عطر جانفزای دامنت انگار

که گل‏ها در دلم صد بار رقصیدند.

به حالی رفت جان من که سر تا پا

وجودم را همه دلداده و دیوانه می‏دیدند

چه حالی بود حال سرخوشی با تو

مرا تا اوج حسی آشنا می‏برد

هر آن چه که شنیدی و شنیدم من

دلم را تا نسیم کبریا می‏برد

خدا خود این نسیم عشق را از چشم تو

ارزانی چشم و دل و احساس من کرد

نمیرد هرگز این حس خدایی که

تو را عطر غریب جانفزای یاس من کرد